December: present time

Met een cadeau laat je zien wat iemand je waard is, nou ja kun je laten zien…. Het is de bedoeling je te verdiepen in de gelukkige ontvanger van wat jouw brein aan geschenken weet te bedenken.(!) Passende zaken meestal omdat je hebt beredeneerd dat die zo in de smaak zullen vallen of heel verrassend zullen zijn. Waarom heb ik het dan zo druk met Sint en moet ik voor iedereen bedenken wat iedereen van iedereen zal krijgen?

Vanaf half oktober word ik achter de vodden gezeten door interviewers die mij mijn wensenlijst en die van mijn gezinsgenoten willen afdwingen. “Ja, wat wil ze hebben?” of “Zeg het eens, wat kan ik gaan halen?” Ik maak spreadsheets en schuif dat het een lieve lust is. En toch weer: “Ja maar dat heb ik vorig jaar al gegeven, weet je niks anders?” Nee eigenlijk niet! Voor deze eisers weet ik trouwens wel al een passend cadeau: een doe-het-zelf-cursus… Laat maar eens zien dat je moeite wil doen voor je ‘Sinterklazigen’ of die jarige. Een cadeaulijst is toch eigenlijk het tegenovergestelde van het hele Sint- en Kerstidee?

Toch heb ik zelf ook ‘ontvangers’ van mijn geestelijke zoektocht die geen ‘ontvangers’ zullen worden maar met lege handen blijven zitten, omdat ik niets maar dan ook niets weet te bedenken wat in een cadeaupapiertje kan. ‘Ze hebben alles al!’ klinkt het. Nou ja dat nou ook weer niet, maar is het zo nuttig wat ik bedenk? En… moet het nuttig zijn? Bleee, nuttig! Gister kocht ik een luxueus en mooi, blinkend product dat de vrouwelijke helft van de bevolking bij gebruik ervan erg zou opknappen. Maar is het de juiste kleur? Met een verzegelde verpakking verliet ik het winkelpand en de bon (lees ruilbon) brandde in mijn jaszak.

Een heel wezenlijk onderdeel van een cadeau: de ruilbon. Dat zie je op 3e kerstdag of in de 2e week van december als het stervensdruk is in de Nederlandse winkelstraten, vooral bij de klantenservices en als extra ingehuurd personeel de schappen weer moet vullen met al die retourtjes. Ruilen moet. Als het geschenk niet van de wensenlijst komt: terug! Is het dan niet beter zelf je eigen presentjes te kopen en die op de Klazigste dag van het jaar verzameld in de juten zak te stoppen en door de schoorsteen te laten zakken. Bij het openen kijken we dan als bij afspraak aangenaam verrast en niemand hoeft ooit nog te ruilen!

‘Ja maar dan kun je het net zo goed laten.’
‘Waarom?’
‘Dat is niet leuk meer!’
‘Oh…, waarom?’
‘Het is niet leuk als je al weet wat je krijgt!’
‘Euuh, pardon? Dan is een cadeaulijst eigenlijk ook niks: zelf bedenken dus?‘