Column Webboulevard online Magazine Gezondheid Column

Published on juni 14th, 2016 | by Webboulevard

0

No more sugar! II

Nog steeds gaan mijn dagen ongezoet voorbij! Nou ja, ik schraap de fruitsuikers niet uit mijn appels… Nee alleen het witte goedje in ons suikerpotje laat ik links liggen. Dat ‘nog steeds’ geeft de indruk dat dit alles tijdelijk is, maar nee, het is de bedoeling permanent ‘geraffineerde-suikervrij’ te leven. De voordelen daarvan zijn zo talrijk dat ik wel gek zou zijn terug te keren naar sugarhood! Maar gaat het leven van een suikervrije over rozen? Ook nee!

Het kost mij grote moeite alle goed bedoelende adviseurs op afstand te houden. Het lijkt wel alsof ze bloed ruiken, overal duiken ze op. Gezellige dikkerds proberen mij van mijn menu te weerhouden, want ‘dat is toch niet vol te houden’, luidt hun stellige overtuiging. Ik constateer met eigen ogen dat hun poging inderdaad mislukt is en toen maar geabstraheerd tot ondoenlijk. Onmiddellijk klamp ik me dan vast aan mijn eigen ervaring. Andere gesprekspartners pakken uit over het Paleodieet. Onstuitbaar zijn de vele nootsoorten die de revue passeren, terwijl het aantal recepten dat brood vervangt, weer wat lager ligt. Nee, een kans te prediken laten deze foodJehova’s niet liggen. Je vraagt je af of ze in hun menu een essentieel stofje missen waardoor ze zo vasthoudend worden.

Nee ik verzwijg mijn menukeuze zo veel mogelijk, alleen lukt dat niet altijd. Een keer een stukje taart overslaan, alla. Maar op een volgende verjaardag in een bijna gelijk gezelschap rijzen de vragen. Om ergere suggesties te voorkomen meld ik dan zo summier mogelijk wat mij drijft ook this piece of cake aan mijn neus voorbij te laten gaan. Onmiddellijk daarop volgt er altijd een stilte, het psychologische proces schrijft voor: feitenverwerking en aansluitend een keuzemenu 1.verontwaardiging 2.minachting 3.een enkele verbazing. Maar in ieder geval een veroordeling. Waar komt die nou toch vandaan?

Er zijn mensen die, ook nog op leeftijden die ruim na de adolescentie liggen, steeds op zoek zijn naar bevestiging.  Eet jij geen suiker en zij wel, dan is dat jouw afwijzing van hun hele wezen en daarmee verhuis je in hun geestelijke administratie naar iemand uit de vijandelijke linies, want jij zegt eigenlijk nee tegen die ander. Pak jij de dingen anders aan dan dat zij dat zouden doen, dan laten zij hun commentaar in impulsen de vrije loop. Die gesprekken wil ik niet meer! Hoe vaak heb ik nu al tijdens monologen van wel een half uur lang moeten aanhoren waarin allemaal suiker huist?  Aanvankelijk wil ik nog iets terugzeggen, maar verder dan happen naar adem om een zin te beginnen kom ik niet. Nee, geen zin in hyperventilatie, gewoon laten uitrazen dus. Ze zijn niet voor niets zo goed op de hoogte van de suikerse verblijfplaatsen, eigenlijk praten ze voor zichzelf hun suikerverbruik recht. Suikerisslechtmaarikwilhettochenditishoeikmezelfwijsmaakdathettochkan… Nou, not my piece of cake anymore!

 

SCRIPTOR

 

TXTBUREAUTOTHEPOINT.nl

 

Tags: , ,


About the Author



Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Back to Top ↑